ဆရာ၀န္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ စာေရးဆရာ။
ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္သည့္ ဆႏၵက သံုးခုေတာင္ ဆိုေတာ့ အဲဒါေတြ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဟိုနည္းနည္း သည္နည္းနည္း လိုက္ၾကိဳးစား ေနခဲ့ မိသည္မွာ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ၿပီး ၂၃ႏွစ္ ၾကာသြား ခဲ့သည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ထူးျခားသည့္ ႏွစ္ပါပဲ။
အဲသည့္ ဆႏၵေတြ အားလံုး ျပည့္သြားသည္။
တစ္ခု ၿပီးမွ တစ္ခု မဟုတ္။ ၀ုန္းခနဲ ၿပိဳင္တူ လိုလို နီးပါး ျပည့္၀ သြားတာပါ။
သည္ေတာ့ အဲသည့္ ရပ္၀န္း သံုးခု စလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ အခ်ိန္ေတြကို ေတာင္းဆိုမႈေတြ မ်ားလာသည္။ တစ္ခုခု မွာ သို႔မဟုတ္ သံုးခု စလံုးမွာ အနည္း ႏွင့္ အမ်ား လစ္ဟင္းမႈေတြ ရိွလာ ေတာ့မည္။
ေရွ႕ခရီး ဘယ္လို ဆက္ေလွ်ာက္ ရမည္မွာ ေမွ်ာ္ၾကည့္တိုင္း မႈန္၀ါး၀ါး။
ကိုယ္ကလည္း ဘယ္ဘက္က မွ မေလ်ာ့ခ်င္။
ယူခ်င္တာ ယူသြားေတာ့ ဟု မိသားစု ဘ၀ ကေလး မိုးနတ္မင္း ဆီ အပ္ထား ခဲ့တာ ၾကာေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဟု သေဘာထား ကာ Wellness မဂၢဇင္း တြင္ တတိယေျမာက္ ၀တၳုရွည္ `ေန၀င္ အိပ္တန္းတက္´ ကို စလိုက္သည္။ ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ ဆရာ၀န္ ဘ၀ သရုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳရွည္ တစ္ပုဒ္ ထပ္ေရးႏိုင္ မေရးႏိုင္ ဆိုတာ ေသမွ မေသခ်ာ ေတာ့တာ။ `ႀကိဳးၾကာ ေတာင္ပံ ခတ္သံ´က လူငယ္ ဆရာ၀န္ေတြ အတြက္၊ `ေဒါက္တာ ေရႊေသြး ႏွင့္ မပန္း၀တ္မႈံ´ က လူလတ္ပိုင္း ဆရာ၀န္ေတြ အတြက္ ဆိုလွ်င္ `ေန၀င္ အိပ္တန္းတက္´ ကေတာ့ အနားယူ ခါနီး ေနာက္ဆံုး ၁၀ စုႏွစ္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေရာက္မွန္း မသိ ေရာက္ေနၾကေသာ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ား အတြက္ ေပါ့။ ဒါၿပီးလွ်င္ ကိုယ္လည္း ၅၀ ျပည့္ခါ နီးၿပီ။ `ေန၀င္ အိပ္တန္းတက္´ စာရင္းထဲ ပါေတာ့မည္။
အဲသည္ ၀တၳဳထဲက အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ပညာတတ္၊ ေၾကးရတတ္ မေလး `ေမၾကာျဖဴ´က ရွင္မဟာ သီလ၀ံသ ၏ `၀သုေျႏၵ၊ ဤေျမေသာ္လည္း၊ ေစာင့္စည္းမႈသား၊ က်င့္ေသာအားျဖင့္၊ စကားသစၥာ၊ မွန္ေသာခါကား၊ ၾသဇာေလးနက္၊ ေပၚဆီတက္၍၊ ႏြယ္ျမက္ သစ္ပင္၊ ေဆးဖက္၀င္၏´ ဆိုသည့္ စကားကို ႏွစ္ၿခိဳက္လြန္း သျဖင့္ `ေပၚဆီတက္´ အမည္ျဖင့္ ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ ထုတ္ေ၀ကာ ကဗ်ာကို ဂ်ာနယ္ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖာ္ျပသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားသည္။ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ Family အုပ္စုကလည္း `ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္´ ‘the Living Vine’ အမည္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာ အဓိက မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ ထုတ္ေ၀ကာ အဲသည္ ကဗ်ာကို အဖံုးမွာ သံုးထားသည္။ သူတို႔က အႀကံ ရတာ နည္းနည္း ေစာဟန္ တူသည္။
ကိစၥေတာ့ မရိွပါ။ ၀တၳဳထဲ က ဇာတ္ေကာင္ ႏွင့္ အႀကံတူ တာပဲ။
အဲသည္လို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့မည့္၊ တုိးလိုး တန္းလန္း ျဖစ္သြားေတာ့မည့္ ဟာေတြကို လိုက္စိတ္ပူေနခိုက္မွာ လက္ထဲမွာ တန္းလန္းၾကီး ျဖစ္ေန တာက `စိန္တံုးႀကီးမ်ား အေၾကာင္း´ ပါပဲ။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ ထင္သည္။
အသက္ တစ္ႏွစ္ မွ သံုးေလးႏွစ္ အရြယ္ လက္လက္ထ ေနေသာ စိန္တံုးႀကီးမ်ား အေၾကာင္းခ်ည္း ေရးလာတာ ၁ႏွစ္ေက်ာ္ ေနၿပီ။
`မသက္´ တစ္ေယာက္ Perfect ကေန Myanmar Art Centre ပန္းခ်ီျပခန္း ဆီ စိတ္ေရာက္ ေနတုန္း ခိုး ဇာတ္သိမ္းမွ။
မေရးရ ေသးဘဲ က်န္ေနတာ ကေတာ့ အဲသည့္ အရြယ္၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ျဖစ္စဥ္မ်ား ႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ ရမည့္ စိတ္ပူစရာ ကေလးမ်ား ပါပဲ။ ဒါကလည္း Perfect အုပ္စု ရတနာသိုက္ စာေပ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပဲြဦးထြက္ လက္တြဲ ထုတ္ေ၀ ခဲ့သည့္ `ရင္ေသြး ရတနာ ကေလးမ်ား အတြက္´ မွာ အရြယ္တိုင္း အတြက္ ေဖာ္ျပၿပီး ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။


ႏွစ္ထပ္ ရိွခ်င္ ၾကသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီလ ျပန္ရွင္း ပါမည္။ သည္ေနရာမွာ သေဘာေပါက္ ေစခ်င္တာ တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဆရာ၀န္ေတြက သည္အရြယ္မွာ ဒါလုပ္တတ္ရမည္ဟု ေျပာထားလွ်င္ မလုပ္ႏိုင္တိုင္း စိတ္ပူစရာမလိုပါ။ တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ခၽြတ္စြတ္ မတူႏိုင္ပါ။ ဥပမာ လမ္းေလွ်ာက္တာေလး တစ္ခုကို ၾကည့္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ ဆယ္လ ကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္တတ္သည့္ ကေလး ရိွသလို ၊ ေရာဂါေၾကာင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘဲ ႏွင့္ ၁ ႏွစ္ခြဲ ေက်ာ္မွ လမ္းစ ေလွ်ာက္သည့္ ကေလးလည္း ရိွပါသည္။ ဘယ္ကေလး က ပို၍ က်န္းမာသည္၊ ဘယ္ကေလး က ပို၍ ဥာဏ္ေကာင္း လိမ့္မည္ ဟုပင္ သတ္မွတ္ ၍ မရပါ။

ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ျဖစ္စဥ္သည္ တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အၾကမ္းဖ်င္း ေျခာက္လ ေလာက္ေတာ့ အမ်ားဆံုး ကြာတတ္ ပါသည္။
အသက္တစ္ႏွစ္အရြယ္
`ရပ္ႏိုင္ေပ့´၊ `ရပ္ႏိုင္ေပ့´ဆိုသည့္ အရြယ္ေပါ့။
ခံုကေလးေတြ ကို ဆြဲ၍ ထတတ္ၿပီ။ တစ္ခါ တစ္ရံ ကိုင္ထားတာေလးကို လႊတ္၍ ခဏမွ် ေတာ့ သူ႔ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္း ႏွင့္ ရပ္ႏိုင္မည္။ ၾကာၾကာေတာ့ မရ။
လမ္းေလွ်ာက္တာ ကေတာ့ ခံုေလးေတြကို ကိုင္၍ ေလွ်ာက္သြားတာ ေလာက္ပဲ ရိွဦးမည္။
ပစၥည္း ေသးေသးေလးေတြ ကိုေတာ့ လက္ညိွဳး၊ လက္မ ႏွင့္ ညွပ္၍ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ကိုင္တတ္ၿပီ။ ေပးသည့္ ပစၥည္းကို လည္း ပစ္ပစ္ခ် တတ္ေသးသည္။ လူၾကီးက ေကာက္ေပးလွ်င္လည္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊတ္ ပစ္တတ္သည္။ စိတ္မတို ပါႏွင့္။ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားမႈ ျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
သူ႔နာမည္ေခၚလွ်င္လည္း လွည့္ၾကည့္တတ္ၿပီ။ `ေဖ´၊ `ေမ´ စသျဖင့္ စကားတစ္လံုး ႏွစ္လံုးလည္း စေျပာတတ္ၿပီ။
လိုခ်င္တာ လက္ညိဳးထုိး ေတာင္းတတ္ၿပီ။ ခြက္ထဲ က ေရကို သူ႔ဘာသာ သူ ေမာ့ေသာက္ တတ္ၿပီ။ လက္ခုပ္တီး တတ္ၿပီ။ သူစိမ္း ျမင္လွ်င္လည္း သူစိမ္းမွန္း သိ၍ ေၾကာက္တတ္ၿပီ။ တာ့တာ ျပတတ္ ၿပီ။
အသက္တစ္ႏွစ္ခြဲ
ထိုင္ခံုေတြ အေပၚဘက္ တက္တတ္ၿပီ။ တခ်ိဳ႕ လမ္းစ ေလွ်ာက္တတ္ၿပီး တခ်ိဳ႕ဆို ေျပးတတ္ၿပီ။ စာရြက္ ႏွင့္ ခဲတံ ေပးလိုက္လွ်င္ မ်ဥ္းေၾကာင္းေလး ေတြ ေၾကာင္ျခစ္ သလို ျခစ္ေနၿပီ။ စကားလံုး သံုးလံုးႏွင့္ အထက္ နားလည္ ေနၿပီ။ မ်က္စိ ဘယ္မွာလဲ၊ နား ဘယ္မွာလဲ ျပတတ္ေအာင္ သင္၍ ရၿပီ။ ရွဴးရွဴး ေပါက္ခ်င္လွ်င္၊ အီးအီး ပါခ်င္လွ်င္ အမူအရာ ျပတတ္ၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ခိုင္းတာေလးေတြ နားလည္ၿပီ။
အသက္ႏွစ္ႏွစ္
ေလွကား ကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း တစ္ထစ္ႏႈန္း ျဖင့္ တက္တတ္ၿပီ။ စာရြက္ ေပၚမွာ ေဒါင္လိုက္မ်ဥ္းေတြ ဆြဲတတ္ၿပီ။ စာအုပ္ေပးလွ်င္ စာရြက္ေတြ စာရြက္ခ်င္း လွန္တတ္ၿပီ။ သံုးလံုးတြဲ စကားေလးေတြ (ဥပမာ ေရးေပးပါ) ေျပာတတ္ၿပီ။ သူ႔နာမည္ကို ေခၚလွ်င္ သိေနၿပီ။ အ၀တ္အစားေတြ သူ႔ဘာသာ သူ ခၽြတ္တတ္ၿပီ။
အသက္ သံုးႏွစ္္
ေလွကား ကို ေျခတစ္ေခ်ာင္း ခ်င္း တက္တတ္ၿပီ။ သံုးဘီး စက္ဘီးေလး ေပးလွ်င္ စီးတတ္ၿပီ။ စာရြက္ ေပးလွ်င္ေတာ့ စက္၀ုိင္းပါ ဆြဲတတ္ၿပီ။ အေရာင္တူ စပ္ဟပ္တာ ႏွစ္ေရာင္ ေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ လာၿပီ။ စကား လည္း ပံုမွန္ ေျပာတတ္ၿပီ။ နာမည္ အျပည့္အစံု သိၿပီ။ သူ႔ကိုယ္သူ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလး သိေနၿပီ။ ေန႔ခင္းဘက္ ရွဴးရွဴး ေပါက္မခ်ေတာ့။
အသက္ ငါးႏွစ္
ခုန္တတ္ၿပီ။ ေဘာလံုး ဖမ္းတတ္ၿပီ။ ႀတိဂံ ဆြဲတတ္ၿပီ။ စကား ေျပာတာ ေခ်ာေနၿပီ။ အေရာင္ေလးမ်ိဳး ေခၚတတ္ၿပီ။ သူငယ္ခ်င္း ေရြးေပါင္း တတ္ၿပီ။ အကူအညီ ျဖင့္ အ၀တ္အစား ၀တ္တတ္ၿပီ။ ဒါေလးေတြ ေျပာျပ ရတာက အဲသည့္ အသက္ အရြယ္မွာ အဲဒါေလးေတြ ျဖစ္လာလွ်င္ ရင္ေအး ႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဲသည့္ အသက္ အရြယ္မွာ အဲဒါ ျဖစ္မလာတိုင္း စိတ္ပူ စရာေတာ့ မလိုပါ။
နီးစပ္ရာ ကေလး အထူးကု ဆရာ၀န္ ႏွင့္ တိုင္ပင္ ၾကည့္ပါဦး။ ပံုမွန္ ေနာက္က်တတ္ သူမ်ား အမ်ားႀကီး ရိွပါသည္။ စိန္တံုးႀကီးမ်ား အေၾကာင္း နိဂံုးခ်ဳပ္သင့္ မခ်ဳပ္သင့္ေတာ့ စဥ္းစားလိုက္ ပါဦးမည္။ ဘာမ်ား ေရးစရာ က်န္ေသးလဲဟု မိဘမ်ားက သိခ်င္တာ ရိွလွ်င္လည္း စာေရး ေမးၾကပါဦး။

စိန္တံုးႀကီး တို႔ ပံုမွန္ ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္ၾကပါေစ။
ဆႏၵမြန္ျဖင့္
ေဒါက္တာရဲ(ကေလး အထူးကု ဆရာ၀န္)

Credit To : perfectmagazine